Ik zie, ik zie wat jij niet ziet

Onze Mini heeft een ongelofelijke fantasie. Superleuk om bezig te zien!
Met zijn auto’s heeft hij al heel wat ongevallen veroorzaakt waarvoor de brandweerwagen en ambulance met hun sirenes komen aangesneld. Of komt de ladderwagen de poes redden van het dak van zijn speelgoedboerderij.

Maar zelfs zonder speelgoed in de buurt is zijn fantasie niet te stoppen. Zeker ’s ochtends kan hij zich helemaal verliezen in zijn spelletjes. Wanneer hij nog even bij papa en mama in het grote bed mag liggen, worden de kussens al snel omgebouwd tot een brandweerladder om een ingebeelde poes uit een boom te redden. Of gebruikt hij een kussen aan de ene kant van het bed als keuken om ons op lekkere pizza en ijs te trakteren.

Vanochtend had hij net een poes uit de boom gered, een gewond vogeltje verzorgd en een konijn eten gegeven, toen het echt wel tijd werd om zich om te kleden. Aangekomen op de badkamer bleek dat het konijn er ook bij moest zijn, maar nergens te vinden was. Een kleine terrible-two-uitbarsting om een verloren ingebeeld(!) konijn kon gelukkig nipt vermeden worden dankzij mama die het konijn ‘toevallig’ net de badkamer zag binnenhuppelen.

Zo’n ingebeelde huisdieren zijn best wel een aanrader eigenlijk. Geen opruimwerk, geen hok of eten nodig, en je kan ze altijd meteen vinden als je ze nodig hebt 😉 . Ik hoop dat ze hier nog een tijdje meegaan!

Foto via www.goodfreephotos.com

Yummie bananenkoekjes

Wat een fijn weekend was het weeral. Mooi weer. Gewoon een beetje rondhangen op het gemakske. Door dat heerlijke relaxen, zijn er wel geen foto’s gemaakt het afgelopen weekend.

Waar ik wel foto’s, en een receptje, kan van delen, is van deze lekkere bananenkoekjes! De Mini vond ze superlekker en vraagt te pas en te onpas achter “banaan cake”.

 

Koekjes is misschien niet helemaal het juiste woord. Het is iets tussen koekjes en cake. Denk aan eierkoeken qua textuur.

Het recept is een vertaling en aanvulling van LoveFoodies.

Nodig:

• 150g boter
• 300g suiker
• 1 tl suiker
• 2 eieren
• 2-3 rijpe bananen
• 2 tl bakpoeder
• 1/4 tl baking soda
• 1/2 tl zout
• 310g bakbloem
• Eventueel: wat extra suiker en wat kaneel om de koekjes te bestrooien net voor ze de oven in gaan

 

Hoe:

1. Klop de boter, suiker, en vanille op tot een lichte, romige massa
2. Voeg de eieren toe
3. Plet de bananen goed en voeg deze ook toe
   • Zelf ondervonden: Goed pletten is echt belangrijk. De koekjes met grote stukken banaan in, bakken niet goed. Dan begint de banaan te karameliseren.
4. Voeg de droge ingrediënten toe en meng alles goed
5. Zet het beslag 30 min in de ijskast om af te koelen en een beetje op te stijven
6. Verwarm de oven voor op 200° en bekleed bakplaten met bakpapier
7. Schep met theelepels hoopjes deeg op de bakplaten. Zorg dat ze voldoende uit elkaar liggen. Ik vulde zo bijna 4 bakplaten.
8. Optioneel: strooi over alle hoopjes deeg een beetje suiker (al dan niet gemengd met kaneel)
   • Het was lekker met een beetje suiker op (hier niet zo’n fan van kaneel), maar het hoeft zeker niet. 
9. Bak 8-10 minuten. Laat even afkoelen op de bakplaat en leg dan op een rooster om verder af te koelen.

 

Smakelijk!

Comfy dinners

Wat een schitterende suggestie van de zusjes Emoshit: Shitty Dinners, of nog, een etentje met vrienden waarbij je niet hoeft op te ruimen, fancy te koken, of wat dan ook. Geen stress meer om vrienden in een glimmend huis met een chic 4-gangen dinner te ontvangen. Gewoon: gezellig samen zijn. Onder het motto: als het huis er nog OK-genoeg bij ligt voor mij om in te leven, waarom zouden mijn vrienden hier dan niet kunnen komen eten?

Ik vind wel dat ze wat hard zijn met hun benaming. Hun concept is alles behalve shitty! En aangezien ik de helft van hun regels hieronder al aanpas, zal een hernoeming van het concept er ook nog wel bijkunnen: Comfy Dinners.

Hieronder een overzicht van mijn Comfy Dinner regels op basis van hun Shitty Dinner regels die ik een beetje getweakt heb zodat ik mij er nog meer in kan vinden.

1. Je mag niet speciaal naar de winkel gaan voor dit etentje. Je maakt iets met wat je in huis hebt. Je serveert wat de kasten/koelkast de mensen schenkt. Je maakt easy comfort food (met spullen die je al in huis hebt) OF je maakt het jezelf extra makkelijk en doet van take-away. Pizza, frietjes, een gebraden kip, een voorverpakte lasagne. You name it. 

2. Je mag niet opruimen, stofzuigen, WC’s poetsen of was plooien voor de mensen komen.  Nee, ook niet de kussens van de zetel mooi uitschudden. Of de dekentjes in de zetel opvouwen. We weten allemaal dat die bij iedereen slordig in de zetel liggen. Jij woont er, je vrienden kunnen er best wel komen eten. Het is niet alsof ze van de grond moeten eten. (Dit is voor mij de moeilijkste denk ik. Ik kan maar een paar vrienden noemen bij wie ik mij echt niet verplicht voel om toch de ergste dingen op te ruimen of te poetsen.)

3. Je mag niets meenemen. Geen geurkaarsen, geen bloemen, geen flessen wijn, geen mooie kaartjes (niets waarvoor je naar een winkel moet gaan om die te kopen, jezus). Enkel jezelf.

4. Je mag je niet opkleden. Geen extra schmink, geen hakken, geen oorbellen die gaan hangen en waarvan uw oren pijn doen. Gewoon de kledij waarin je gewerkt of geluierd hebt die dag. Comfort food vraagt om comfy kleding. Ik sta in de familie al gekend om in “lounge wear” (hippe naam voor joggingbroek) aan tafel te schuiven.

5. Geen zelfgemaakt tijdsrovende dessert. Zelfgemaakte desserts op een weekavond serveren, is voor mensen die geen job hebben, het zien zitten om om 6 u. op te staan of mensen die Nigella Lawson heten, wij zijn geen enkele van die dingen. In tegenstelling tot de zusjes Emoshit, vind ik het wel eens fijn om (eventueel zelfs op een weekdag) een cake of pudding uit mijn mouw te schudden. Maar ik ben er evengoed voor te vinden om af te sluiten met een bolleke ijs, een frisco, of een dessertje uit de winkel.

6. Geen gsms, zeker geen smartphones. Want smartphones zijn zo niet shitty. En tijdens etentjes willen wij babbelen. Tenzij het is om foto’s te maken.

 

Bedankt voor de inspiratie Emoshit!

Tijd om dit binnenkort ook eens “officieel” in te richten. (als ik de regels zo bekijk, heb ik er eigenlijk al een paar onbewust georganiseerd!)

Sugar rush

Het was pas de afgelopen dagen dat ik van verschillende gezinnen hoorde dat de klokken en/of de paashaas enkel bij hen thuis langskwamen en niet bij de rest van de familie. Ik heb het altijd evident gevonden om ook bij grootouders en zelfs bij mijn tante paaseieren te gaan rapen, dus ik was aanvankelijk wat verwonderd dat dat niet overal het geval was.

Zondagavond begreep ik dat al heel wat beter! Wat een drukke dag is Pasen wanneer je kleine kinderen hebt en bij half de familie moet langsgaan om eitjes te gaan rapen. Akkoord, we begonnen niet supervroeg aan onze dag (ik geniet er gewoon mee van van als onze Mini beslist uit te slapen). Maar behalve een dutje net na de middag (van de Mini, ook al zou ik er ook nog wel deugd van gehad hebben), zijn we heel de dag op pad geweest. Je kan natuurlijk niet gewoon snel-snel wat eitjes rapen en meteen doorrijden. Nu ja, het was wel een leuke dag natuurlijk. Maar ik had het toch wat onderschat. De Mini vond het allemaal fantastisch. Hij onthoofdde het ene chocolade konijn na het andere of beet smakelijk in hun poep (wel niet zo’n aanrader voor zijn eetlust ’s middags). Hij was ook zwaar onder de indruk van het kapotte paasei in de tuin dat de klokken iets te hard hadden laten vallen.

Bovendien, wat een berg chocolade krijg je bij elkaar geraapt?! Ik ben een echte chocoholic, maar dit vind ik er toch wel lichtjes over. Ik denk dat we gaan toekomen tot Sinterklaas weer nieuwe brengt! We maakten al chocoladepudding en er staan ook nog brownies op de planning om de berg wat sneller te doen minder.
Moesten jullie tips hebben voor lekkere receptjes met chocolade: ik hoor ze graag!

Lieve dagboek

Schrijf een brief aan je jongere ik. 

Dat is wel een leuke uitdaging. Laat ik eens nadenken over hoe ik was als tiener…

Lieve Puber Wijsneus,

Wie wil er nu geen informatie over de toekomst? Precies. Bij deze dus. Ik verontschuldig mij wel alvast voor het doorprikken van wat van je huidige dromen en illusies. Maar ik kan je verzekeren: je komt het te boven. 😉

Weet je nog, hoe jij en je beste vriendin, uren en dagen zitten te dwepen met jullie favoriete boyband en verschrikkelijk teleurgesteld zijn dat ze maar niet naar België komen (en jullie van je ouders niet naar een ander land worden gebracht om ze toch maar aan het werk kunnen zien. Het onrecht!)? Wel, ze komen dit jaar eindelijk naar ons land! En je oudere zelf en je beste vriendin hebben hier met net iets minder enthousiasme op gereageerd. De tickets waren namelijk al uitverkocht toen we beslisten dat we, for old times’ sake, misschien toch maar naar het optreden zouden gaan. Oeps!

Weet je nog, hoe je deze muziek na een tijdje “ontgroeide” Jij wil enkel nog diepzinnige lyrics meekwelen (denk Alanis Morissette en konsoorten). Ga even zitten om te bekomen van wat ik je nu ga vertellen: momenteel zing je vooral mee met kinderliedjes. En je vindt het nog leuk ook. Schuddebollepats!

Weet je nog, hoe je, als overmoedige, enthousiaste student verkondigt dat je nog niet weet wat je gaat doen als job, maar dat het sowieso geen 9-to-5 jobke gaat zijn? Zo saai! Nee, jij wilde meer uitdaging. Wel nu, moest er een 11-to-3 job bestaan die betaalde als een voltijdse: je oudere ik zou op de eerste rij staan, hoor!

Weet je nog, hoe je tijd met hopen hebt? En die ongeveer integraal besteedt voor de TV? Elke dag uitgebreid de videoclips op MTV en TMF bestuderen (bestaat dit nu eigenlijk nog?!). En Amerikaanse series. Je kent ze door en door (ze werden dan ook tot in het oneindige heruitgezonden). Om er maar enkele te noemen: Dawson’s Creek (waren we nu eigenlijk team Dawson of team Pacey?), The Simpsons (“Doh!”), Friends, The O.C., Charmed (“The power of three will set you free”). En ga zo nog maar een tijdje door. Als je later 1 aflevering van een serie gezien krijgt op een avond, ga je al erg tevreden zijn.

Weet je nog, hoe je zo blij was dat jouw ouders als een van de eersten in de straat een internetverbinding hadden, en jij dus naar hartenlust kan surfen naar fansites over je favoriete groepen en series (nu ja, op het slakkentempo van de internetmodem)? Ondertussen hebben zelfs kinderen uit de lagere school gsm’s waarop ze, wanneer ze maar willen, online kunnen gaan om te chatten en te googelen (ja, “googelen” is een werkwoord geworden 😮 ).

Weet je nog, wat een fijne jeugd je eigenlijk beleeft, met zomers zonder zorgen en verplichtingen die oneindig lijken te duren? Er zijn ondertussen wat meer verplichtingen (en misschien af en toe wat zorgen), maar dat hoort bij het “volwassen” worden. Daarenboven heb je een een fantastisch gezin, fijne vrienden en familie, en een boeiende job. Wat jouw toekomst betreft, lieve Kleine Puber Wijsneus, mag je dus op je beide oren slapen.

Kus kus knuffel knuffel,

(De volgens jouw gevoel bijna bejaarde)
Kleine Wijsneus

 

Deze post is gebaseerd op een van de vragen van Kathleen voor de 40 dagen blog challenge.

 

Summer breeze

Ahh! Wat een zalig weer hadden we afgelopen weekend?! 

En hoe fijn om te zien dat onze Mini daar even hard van geniet! Hij is amper binnen geweest de afgelopen dagen. Een zandbak en wat schepjes. En een emmertje met water om te smossen. Meer had hij niet nodig om zichzelf te amuseren. Hij riep dan ook regelmatig, vaak zonder speciale aanleiding: “Buiten!” Buiten!”

Bovendien kon hij met dat buitenspelen al zijn energie kwijt zodat ook de dutjes extra vlot verliepen dit weekend. En ook het buiten eten was een succes. Onze Mini vond het super en at extraflink mee. En als hij het beu was, kon hij gewoon wat gaan verder spelen in zijn zandbak. Topweekend wat mij betreft!

Ik duim alvast voor weer zo’n mooi weer volgend weekend. Jullie ook vermoed ik?

 

Keukengadgets

Een van de vragen van de Tuttefrut blog challenge was: Wat is de keukengadget die je het vaakst gebruikt en waar je zelfs niet meer zonder zou kunnen leven?

Eens denken:

• Een goed mes, om groenten te snijden.
• Een lookpers. I know, volgens de Jeroen kan je dat ook met een mes, maar mij lukt dat niet!
• Een eiersnijder. Niet (of meestal toch niet) voor eieren, maar voor mozarella! Ideaal wanneer je plakjes nodig hebt voor een lasagne of panini.

• Van die clipjes om zakken dicht te doen. Zo handig! Alleen sneuvelen die hier vaak als we zakken de vuilnisbak in kieperen zonder dat clipje er eerst af te doen.

• Bakspray. Geen geknoei met boter om een cakevorm in te vetten. Gewoon even sprayen. Klaar.

• Niet echt een gadget, maar: diepvriesgroenten! Absolute time-saver tijdens het koken.

Hebben jullie nog handige keukentips?

Boekenwurm

Wat was je favoriete bezigheid als kind?
Daar moet ik niet lang over nadenken! Lezen!

Uiteraard zat ik geen hele vakanties in een hoekje te lezen. Ik speelde ook graag en veel buiten, met mijn buurmeisjes. We waren eigenlijk halve jongens; we klommen in bomen, we waren niet vies van wat slijk, … Maar boeken waren toch ook wel een vaste waarde.

We gingen dan ook heel regelmatig naar de bibliotheek, waar ik me telkens een beetje als Belle voelde (zoals hieronder op de foto). Elke keer was ik benieuwd of er een nieuw leuk boek zou zijn! Maar in een kleine dorpsbibliotheek gebeurde dat maar zelden natuurlijk. Ik durf zelfs te zeggen dat ik zeker 80% van de jeugdboeken uit onze bibliotheek (meermaals) heb gelezen. Het was maar een kleine dorpsbib natuurlijk ;-).

Bij het lezen van een goed boek kon ik mij afsluiten voor de rest van de wereld. Na een paar pagina’s was in zo geconcentreerd bezig met het verhaal dat ik alles rondom mij negeerde (tot ergernis van mijn huisgenoten).

En nu?

Ik lees nog altijd even graag. De tijd ontbreekt jammer genoeg een beetje. Ik probeer elke avond voor het slapengaan nog een kwartiertje te lezen in mijn Kobo, maar soms beslist de Mini daar anders over. Wat van mijn favoriete auteurs: John Boyne (bekend van The boy in the striped pyjamas, maar mijn favoriet is Het Winterpaleis), Khaled Hosseini (De vliegeraar, 1000 schitterende zonnen), en Isabel Allende (met Eva Luna als favoriet tot nu toe).

Ik denk trouwens dat ik mijn boekenverslaving heb weten door te geven aan de Mini. Hij vindt het oprecht leuk om verhaaltjes voorgelezen te krijgen en kruipt regelmatig zelf in zijn zeteltje met een boek om wat te bladeren. Voor het slapengaan kan een verhaaltje dan ook niet ontbreken! Momenteel vindt hij Jip en Janneke wel leuk om te horen (ook al begrijpt hij vaak het verhaaltje nog niet). Andere favoriete voor het slapengaan zijn Kiekeboe slaap jij al?, Welterusten allemaal, en Mama kwijt. Ik hoop binnenkort ook Ssst we hebben een plan aan onze collectie te kunnen toevoegen (toch wel fan van de boekjes van Chris Haughton).

Post op basis van vraag uit de Tuttefrut/Verbeelding blog challenge.

Hebben jullie tips voor leuke boeken voor een peuter of mama?

Kleine ergernissen

Na het lezen van Romina’s post over kleine frustraties was ik geïnspireerd.
Uiteraard heb ik ook heel wat kleine dingen die mij soms mateloos kunnen ergeren.

• Zakjes voor fruit en groenten die je onmogelijk open krijgt. Waardoor je als een debiel staat te friemelen en blazen om dat verdomde zakje toch maar open te krijgen.
• Chauffeurs die last-minute beslissen om toch, nog net voor mij, de straat op te rijden. En dat liefst extreem traag.
• Auto’s en busjes (type DHL en PostNL) die, bij voorkeur in de spits, op het fietspad parkeren. Hoe gevaarlijk is dat voor fietsers? Zeker op een drukke baan!
• Reacties van familie en vrienden als ik een dagje thuis werk: “ah, jij ‘werkt’ thuis” (met een vette knipoog bij). Ja, ik werk echt thuis!
• Gepensioneerden die voorsteken in de winkel, op de markt, … Het lijkt dat zij altijd meer haast hebben dan werkende mensen.
• Mensen (vaak gepensioneerden 😉 ) die in de winkel hun kar niet willen loslaten en daardoor overal in de weg staan, waardoor ik mijn kar, met peuter (!), moet achterlaten om mijn inkopen te  kunnen doen.
• Vreemde mensen die ongevraagd aan mijn baby zaten. Ik weet dat ik zowat de mooiste baby van de wereld heb 😉 . Maar ik kom toch ook niet over uw wangen aaien?!  (met een peuter mindert dat gelukkig en blijft het bij wat high-fives)
• Chauffeurs die parkeerplaatsen voor gehandicapten of ‘babyplaatsen’ innemen. Seriously! Hoe onbeschoft kan je zijn.
• De kennis van het Nederlands door ‘de jeugd’. Afkortingen, OK, dat snap ik. Maar woorden zoals “tog”, “soiso”, en “this (van ‘het is’)”. Dat. Bestaat. Niet! En dan heb ik het nog niet over DT-fouten of omwisselen van ‘ij’ en ‘ei’. 🙄
• Reclame op tv, na de standaard-reclame en de reclame voor de tv-programma’s. Je spoelt verder en gaat er van uit dat het programma verder gaat. Maar nee. Eerst nog wat extra reclame.
• Kousen. In de wasmachine. Waar gaan die naartoe? Ik heb al een hele verzameling eenzame kousen liggen in de hoop dat ik ooit hun broertje of zusje terugvind.
• Het einde van een tv-programma net niet opgenomen hebben.
• Een attribuut in een film (of serie) dat geen functie lijkt te hebben. Ik zag zo eens een film waar de personages verschillende scenes met een ingepakt cadeau rondliepen. Voor wie was dat? Wat zat daar in? Zoiets kan heel de film verpesten voor mij.

 

Maar kijk, het is mooi weer. En daar worden we allemaal vrolijk van. Dus die kleine ergernissen; die kunnen er nog wel bij!

Waar kunnen jij je aan ergeren? Laat het gerust weten!

Forestia, een beestig bos

Een paar weken geleden ontdekte ik via shedeals een interessante aanbieding voor Forestia. Ik moet toegeven dat ik er nog nooit van gehoord had. Maar de foto’s waren veelbelovend en de aanbieding was interessant: Toegangstickets voor het dierenpark aan halve prijs. Dat betekende dus dat een daguitstapje met het gezin ons maar 15euro zou kosten (want kinderen jonger dan 3 jaar mogen gratis binnen).

Het eerste mooie weekend van de lente gingen we dan ook op pad. Ik had gelezen dat het een vrij klein park was, dus we deden ’s ochtends rustig aan en in de loop van de voormiddag vertrokken we richting Theux.

Na het inwisselen van de tickets, konden we op pad. Aangezien het al bijna middag was en de buikjes begonnen te rommelen, beslisten we om eerst even de boerderijdieren te bezoeken en daarna te lunchen, vooraleer we de wandeling door het bos begonnen.

Na de kippen, geitjes, koe en ezel te hebben bewonderen, was het tijd voor het middagmaal. We aten een lekkere (en snelle) croque monsieur in de forest’bar. Leuk detail: kinderen krijgen een leuke tafelonderlegger vol met tekeningen van dieren, de perfecte entertainer terwijl we wachten op ons eten.

Na de lunch begonnen we aan onze wandeling. Aan de inkom was ons verteld dat we 1.5u moesten rekenen. Inderdaad, na heel wat pauzes om alle dieren te bewonderen onderweg, kwamen we na ongeveer anderhalf uur terug aan het beginpunt van de wandeling uit.

We hebben alle 3 enorm genoten van onze wandeling (het mooie weer hielp uiteraard wel). Hou er wel rekening mee dat het een vrij heuvelachtige wandeling is met veel stijgen en dalen. Ook best stevige stapschoenen of laarzen aandoen, want sommige stukken van het pad waren behoorlijk modderig (maar het bleef wel net haalbaar met de buggy).

Hieronder kan je een overzicht vinden van alle dieren die je in het park tegenkomt.
Onze favorieten waren:

• De beren! Wauw! Dit was echt mooi gemaakt. De beren hadden echt veel ruimte en ik was een beetje jaloers op het beekje dat door hun terrein kabbelde. Echt leuk om de beren te spotten en te zien spelen. (De Mini was minder onder de indruk en was meer geinteresseerd in de plassen en het slijk op de grond)
• De wolven. Knappe dieren. Van mij persoonlijk mocht de kooi wel iets ruimer geweest zijn.
• De lynxen (of “poezen” volgens de Mini). Toch wel indrukwekkende dieren. Maar ook hier had voor mij de kooi nog iets ruimer gemogen in vergelijking met de andere dieren.
• De ezels. De Mini leerde dat weekend “i-a-i-a” te zeggen. Het spreekt voor zich dat de ezels dus wel de favorieten waren.
• De everzwijnen. Er waren veel schattige kleintjes toen wij er waren. Mooi om zien!

 

Pluspunten:

• Kindvriendelijk. Zowel het restaurant als de toiletten. Er was ook een leuke speeltuin. En uiteraard bos en dieren!
• Het was echt leuk om een boswandeling te maken zonder het gevoel te hebben tussen kooien te lopen.

Minpunten:

• De kassa’s/inkom. Hier is nog wel wat ruimte tot verbetering. De kassa’s werkten behoorlijk traag. Bovendien was de inkomruimte behoorlijk klein waardoor het al snel  krap aanvoelde wanneer we met een gezin of 6 aan het aanschuiven waren. (maar ik vermoed dat Forestia niet vaak een overrompeling van volk krijgt)
• De afwerking. Ook al wordt er duidelijk aan gewerkt, toch zijn er hier en daar wat plaatsen die “net niet” zijn. Maar op zich is dat in dit concept geen probleem. (De Nederlandse vertaling van hun mededelingen zijn trouwens ook eerder grappig dan correct)

 

Hieronder nog een paar van onze eigen foto’s. (Foto’s hierboven komen van de Forestia website.)

Samengevat: absoluut een aanrader als je in de buurt bent!

Hou er wel rekening mee dat het geen dagvullende activiteit is. Na een wandeling van 1-2u en wat spelen in de speeltuin ben je klaar.
Er is trouwens wel een avonturenpark verbonden aan Forestia wat waarschijnlijk met oudere kinderen wel leuk is om te doen.

 

Hebben jullie nog tips voor leuke uitstapjes met peuters?